Көн кагынып куйды.
Иңнәреннән
Ап-ак карлар очты, карлар очты.
Тыпырчынып куйды вакыт җиле
Һәм кыбырсып куйды канат очы. Алга таба →
Кешеләр яшиләр.
Туалар, кычкырып елыйлар,
Тапталган сукмактан чабалар,
Тузанлы һаваны сулыйлар. Алга таба →
Бер карышка – бер җан,
Бер карышка – мөлдерәмә тулы мизгел бары.
Өзелергә, өзлегергә тора
Җанны тышаулаган вакыт бавы. Алга таба →
Син мизгелләр буйлап атлаганда,
Һәм тукталыр урын тапмаганда,
Кайлардадыр җилләр уяна… Алга таба →
«Мин әткәйгә охшаганмын»
Сугыштан соң туган биш бала без,
Туплар тынгач туган биш бала.
Әйтәсең син, әткәй: «Сезнең чорга
Кабат килмәс сугыш, иншалла!..» Алга таба →
Көрәш – Сабан туйларының бизәге генә түгел, ә татар халкының генетик куәтен барлап, ныгытып куя торган бер билге дә. Алга таба →
Кулга ияләшкән язлар яна.
Апрель жиле куа көл исен.
Исәрлегем яна. Яндыралар.
Яна дөрләп җанда боз-хисем. Алга таба →
Дөнья шавы миңа таба ава.
Хәрәкәтен тоям, һәлакәтен.
Тынар беркөн, төпкән сынар беркөн,
Каберташы калыр. Калыр хәтер. Алга таба →
Түрем
Дөньялыкның кыргый урманнарын, Алга таба →
