Рәнҗеш (хикәя)

Равиянең вафаты сәгате-минуты белән авылга таралды.

Бу кайгылы хәбәрдән халык «аһ» итте. Һәркемнең телендә шушы вакыйгага бәйләнешле сүз. «Һай, җаным, бигрәкләр дә жәл инде. Яшь бит… Яшь…Утыз биш яшеңнән кара җир асларына кереп ят инде…»

– Оялары белән киттеләр бит инде! Равия – төпчекләре. Әллә алдан киткәннәре карт идеме?! Алга таба →

Югалту

Дания, институтында тоткарланып, әнисен озатырга әздән генә соңга калмады. Хәлимә карчык борчылып, подъезд ишеген күзәтте: «Менә кайтыр, менә кайтыр!» – дип кызын көтте. Алга таба →

Кеше күңеле – кара урман… (хикәя)

Кырлар өстеннән пар күтәрелә, җир исе аңкый. Ишегалдында казлар кыйгылдаша, тавыклар кытаклый, сыерларның тук мөгрәве ишетелә. Авыл, кышкы караңгылыктан исән-имин арынып, ямьле, ак чәчкәле майларга кереп бара. Алга таба →

Көтсәң кайтырмын

Игеннәрне урып ­ җыю эшләре төгәлләнеп бара.

Инсаф, иртәгә беренче сменага эшкә чыгам дип, бик тырышып әзерләнде. Бригадиры белән алдан ук сөйләшенгән: ул эшен төшке ашка чаклы тәмамлый да хатыны белән классташлар белән очрашуга бара. Алга таба →