– Түбән Кама татар дәүләт драма театры – тамашачыга хисләр бөтенлеген җиткерә алу осталыгы белән дан тоткан театр. Ә бит ул әле чагыштырмача яшь, дәүләт театры статусы алганына да әллә ни күп вакыт узмаган… Рөстәм абый, аның нигез ташларын салучы да сез үзегез бит. Пәрдә читен бераз гына күтәреп, шул елларга күз салсак…
– Әлмәт театрында эшләгән чакта Түбән Камага гастрольгә килгән идек. Элек бит түрәләр дә спектакльләргә йөри иде, Алга таба →
Татарстаннан читтә яшәп тә, милләтебезне, аның телен, мәдәниятен, сәнгатен саклап калу өчен фидакарьләрчә хезмәт куйган бу коллективка сокланмый мөмкин түгел. Ырынбур – татар театрының чишмә башы; егерменче гасыр башында ук аның тәүге адымнарының шаһите булган шанлы төбәк. Бер гасыр элек ягылган учакның ялкыны да, җылысы да бүгенгәчә сүрелмәгән: театр яши, иҗат итә, яңадан-яңа әсәрләргә җан өреп, дөнья гизә.
Аһ, Ырынбур-кала, сахра-дала,
Елкылары чыккан бәйгегә… Алга таба →
– Әдәбият бүлегенә керергә куштылар, ярыйдыр бит, – дип, эш бүлмәсенә олы гына яшьтәге бер абый килеп керде. – Мин дә шигырь язам, шуны журналыгызда чыгарырсыз әле.
– Язганнарыгызны калдырыгыз, укырбыз, киңәшләшербез.
– Ә мин кәгазьгә язып тормыйм, барысын да күңелдән беләм. Хәзер сөйләп күрсәтәм.
Абзый кеше минем «ә» дигәнне дә, «җә» дигәнне дә көтеп тормады, артистларча кычкырып-кычкырып сөйли дә башлады: Алга таба →
Соңгы айларда әллә нәрсә булды әле Әкраметдингә: гомер борчымаган йөрәге чыгымчылый башлады. Гәзит укыса да, телевизор караса да сул күкрәген угалый-угалый диванга аварга гадәтләнде. Нәҗибәсе, дару эзләп чабасы урынга, үзен пыр туздыра:
– Ниемә дип карыйсыңдыр шул тилебәдәрне, инфаркт алып туктыйсың бит инде, җан көеге. Андагы мәхшәрне күреп йөрәк туздырганчы, балконның идән тактасын алыштырсаң, ике кулыңа бер эш булырые. Анда суйган, монда шартлаган, иликтрга бәя арткан – сәгать саен шуны ишетеп торсаң, йөрәгең түгел, әллә кай җирләрең ярылыр, Алла сакласын…
Үз хәлен үзе белгән карты, бәйләнмәсәнә дигәндәй кул гына селтәде дә, иртә таңнан җыенып бүлнискә юл тотты. Алга таба →
Танылган рус артисты Михаил Боярскийның: «Актер булырга өйрәнү мөмкин түгел: бу сәләт я бар, я юк», – кебегрәк сүзләре кайчандыр, кайдадыр күз уңына эләгеп калган иде. Тормышта һәркем теге яки бу рольне уйнарга мәҗбүр, дияргә яратсак та, сәхнә сөйкемлелегенә һәм Аллаһтан иңгән талантка ия булу бар кешегә дә бирелмәгән анысы.
Ә Татарстанның атказанган артисты Ирек Хафизов диюгә, нәкъ менә тамашачының «сөйкемле сөяге» күз алдына килә дә баса. Хәләл җефете – Татарстанның атказанган артисты Гөлчәчәк Хафизова белән бергә аларны сәхнәдә партнерлар итеп еш күрмәсәк тә, һәр икесенең дә үз рольләр галереясы, яулаган һәм яулыйсы биеклекләре бар. Аларның исемнәре, театр сәхнәсеннән тыш, телевизион фильмнар аша да татар тамашачысына яхшы таныш. Алга таба →
…Маллары гына түгел, үзе дә күтәрәмгә калган авыл язны тезләнгән килеш каршылады. Ачтан үлүчеләр генә җитмәгән, кар астында кыш чыккан бодай бөртекләрендә яшәү өмете күреп, аны пешереп ашаганнар да йорты-йорты белән кырылган иде – күп кенә өйләрнең тәрәзәсенә аркылы такта кадакланды. Шулай да яз кояшы – яз кояшы инде ул, тәнендә җаны калганнарга беркадәр нур алып килде. Бакча артларында кычыткан, кукы, кузгалак, балтырган баш төртә башлауга, һәркемнең күңеленә «яшибез! дигән татлы бер өмет уты йөгерде. Алга таба →
…Беркөнне әнисе бәкегә кер чайкарга төшкәндә, Гөлсәйдә дә ияргән иде. Зина түтәйнең каяндыр кайтып килеше икән, алар янына туктап исәнләште дә ачык елмаеп, Хәдичәгә озак кына нидер сөйләргә тотынды. Кулындагы кечкенә капчыгына да төртептөртеп күрсәтте. Хәдичә урысчаны беркадәр сукалый иде, аңлаган кыяфәттә баш селкеп торды да Гөлсәйдәгә эндәште:
…Әмирхан районга төшсә дә, аны күрүче-ишетүче булмады: сугыш башланган, дигән дәһшәтле сүз ул көнне дөньяның астын өскә китереп ташлаган иде.
Сугыш авыл ирләрен берәм-берәм йота гына торды. Киткәннәр артыннан, озак та үтми, җан өшеткеч сүзләр язылган кара хәбәрләр дә кайтырга тотынды. Мәктәп директоры булгач, Әмирханны бронь биреп калдырганнар иде. Үзалдына байтак уйланып йөргәндер, күрәсең, көзен, укулар башлангач, тотты да районга барып гариза язды. Алга таба →
Авылдашым Гөлфәгыйдә апа Юлышевага багышлыйм
Монда барысы да танымаслык булып үзгәргән иде: таулар чүккән, күлләр саеккан, чишмә кибеп корыган; кайчандыр җил уңаена түбәсен кыңгыр салып утырган өйләр урынында исә кияү көткән кәләштәй бизәнгән-ясанган ташпулатлар кукрая, җилкапка һәм читән койма дигәнне күптән оныткан ишегаллары чебен түгел, җил дә үтеп керә алмаслык калай, шул калай өстеннән чәчәкләп-чуклап беркетелгән тимер рәшәткә артына поскан. Алга таба →
Бу – дөнья бу,
Бу – мизгелләр юлы… Алга таба →
