Гомер берәү генә…
«Кеше өчен иң кадерле нәрсә – тормыш. Ул аңа бер тапкыр гына бирелә». Н.Островскийның бу сүзләрен кем генә белми икән дә, кем генә аларның асыл мәгънәсе турында уйланмый икән?.. Алга таба →
ТУТАШ (роман)
Пролог
Соңга калынды.
Тагын бер көн азагына якынлашты. Алга таба →
Яктылык
Гомер буе бер сәхнәгә тугрылыкны ни белән бәяләп һәм ни белән тиңләп була икән? Алга таба →
Өч тәңкә
Бәгыренә кан саудырып китте улы. Аның артыннан шапылдап ябылган ишек, ыңгырашкан тавыш чыгарып, әкрен генә кире ачыла төште. Алга таба →
Елама, Сәрвиназ!
Ай нурында миләш коена. Көмеш тасма булып сирпелгән яктылыкта тәлгәш-тәлгәш мәрҗән-җимешләр йотлыгып чык суы эчә. Алга таба →
АЛДАНУ
Әйе, мин коточкыч кеше. Шуны аңлау үзе үк бар вөҗүдемне билгесез нәфрәт уты белән тутыра, аның ялкыны бөтен барлыгымны яндыра, көйдерә; чарасызлыктан читлектәге яралы җанвар кебек бәреләм-сугылам. Тик… үземне үзгәртерлек көчнең кемдә, нәрсәдә икәнен белмим. Белми идем. Алга таба →
Иң зур бәхет менә шул…
Миләүшә Имамова атлы артистканы мин үзем өчен Ирбатыр образы аша ачкан идем.
Нур иясе
Хатын-кызны гөл таҗы белән түгел, шул таҗга кунган бал корты белән чагыштырсаң, әллә ничегрәк тоелыр микән…