Кайчан туктатырга?
Урам капкасы кинәт шапылдап ачылды, кемнеңдер ахылдаганы-уфылдаганы, ыңгырашканы ишетелде. Алга таба →
Сер
-Үткән эшкә салават. Кайта-кайта һаман шул бер балык башын чәйнәмәсәң… — Руфиянең сабыр савыты тулышкан иде, юып маташкан җиреннән кулындагы табасын шап итеп өстәлгә куйды. Алга таба →
Нечкә күңел
Булды, җитте, кансирт дигәннәренә моннан соң ике аягымның берсен дә атлыйсым юк! Алга таба →
Җырлап яшибез, яки Мөхәммәтҗанның җавап эзләве (Сатирик кыйсса)
Мөхәммәтҗанны яңа ачылган мәктәпкә татар теле укытучысы итеп билгеләделәр. Алга таба →
Кайтаваз
Каяндыр ишетелер-ишетелмәс кенә моң агыла иде. Урал тауның ташлы итәгендәге мәгърур кыяфәтле сылу каеннар шавында идеме ул, әллә инде тау күкрәген ярып, кылтык кызлар тавышы белән челтерәгән инеш агышында идеме – ничек кенә булмасын, колакны иркәләгән әлеге моң таң калырлык иде. Алга таба →
Балам-багалмам
— Ак булсын, пакь булсын, жаны-тәне саф булсын, чәп-чәп-чәп. Каяле, улым, тәпиләрне дә чәбәклик: ни чабасың — оныгымның тәпиен чабам, җилдән җитез йөгерсен, игелекле булып үссен. Ни чабасың — оныгымның кулын чабам, кешелекле булып үссен… Алга таба →
«Без беркемнән ким түгел!..»
Исем. Гаҗәеп тенор. Арияләрне дә, халык җырларын да соклангыч бер талант белән башкара алу осталыгы. Туган төбәге Башкортостанда да, Татарстанда да үз тамашачысын тапкан, ике республиканың да атказанган артисты дигән мактаулы исеменә лаек булган җырчы… Башваткыч сораулары тезүем түгел. Әңгәмәдәшем – Башкорт дәүләт опера һәм балет театры солисты Илһам Вәлиев белән кыскача гына таныштырырга теләвем иде. Алга таба →
Һәркемгә бер кояш (Ахыры)
***
Zuhra. Мәктәп капкасыннан чыккач, инде йөгереп кенә әнкәй янына сугылырмын, Зәлиямне алып кайтырмын дип адымымны кызулаткан гына идем, артымнан Илүсәнең әтәч кикригедәй кызыл «Ниссан»ы куып тотты. Алга таба →
Һәркемгә бер кояш (Повесть)
Zuhra. Төн күзеннән йолдыз түгел, кояш эзләп утыруым. Алга таба →
Баланнарда бал тәме…
Күз алдымнан ниндидер шәүлә шуышып үткәндәй булды. Карачкыга кидерелгәндәй, иңсәләре, изүе салынып төшкән иске халат, шыр сөяк кенә булган нәп-нәзек ике беләк, кып-кыска итеп кистерелгән чал чәч, ап-ак йөздә утырып калган очлы борын, буш карашлы зур күзләр һәм ач яңак. Күреп алган мизгелемдә, котым очып арткарак чигендем дә, аркам белән стенага елыштым. Ул минем каршымнан югалырга ашыкмады. Киресенчә, нәкъ минем шикелле, бөкрәя төшеп, стенага сөялде. Мин аңа керфек астыннан гына күз ташладым, шул мәлдә хәлсез тавыш белән аһылдап куйдым. Шәүлә дә нәкъ шул рәвешле миңа карап тора иде. Алга таба →