— Ак булсын, пакь булсын, жаны-тәне саф булсын, чәп-чәп-чәп. Каяле, улым, тәпиләрне дә чәбәклик: ни чабасың — оныгымның тәпиен чабам, җилдән җитез йөгерсен, игелекле булып үссен. Ни чабасың — оныгымның кулын чабам, кешелекле булып үссен… Алга таба →
Исем. Гаҗәеп тенор. Арияләрне дә, халык җырларын да соклангыч бер талант белән башкара алу осталыгы. Туган төбәге Башкортостанда да, Татарстанда да үз тамашачысын тапкан, ике республиканың да атказанган артисты дигән мактаулы исеменә лаек булган җырчы… Башваткыч сораулары тезүем түгел. Әңгәмәдәшем – Башкорт дәүләт опера һәм балет театры солисты Илһам Вәлиев белән кыскача гына таныштырырга теләвем иде. Алга таба →
***
Zuhra. Мәктәп капкасыннан чыккач, инде йөгереп кенә әнкәй янына сугылырмын, Зәлиямне алып кайтырмын дип адымымны кызулаткан гына идем, артымнан Илүсәнең әтәч кикригедәй кызыл «Ниссан»ы куып тотты. Алга таба →
Zuhra. Төн күзеннән йолдыз түгел, кояш эзләп утыруым. Алга таба →
Күз алдымнан ниндидер шәүлә шуышып үткәндәй булды. Карачкыга кидерелгәндәй, иңсәләре, изүе салынып төшкән иске халат, шыр сөяк кенә булган нәп-нәзек ике беләк, кып-кыска итеп кистерелгән чал чәч, ап-ак йөздә утырып калган очлы борын, буш карашлы зур күзләр һәм ач яңак. Күреп алган мизгелемдә, котым очып арткарак чигендем дә, аркам белән стенага елыштым. Ул минем каршымнан югалырга ашыкмады. Киресенчә, нәкъ минем шикелле, бөкрәя төшеп, стенага сөялде. Мин аңа керфек астыннан гына күз ташладым, шул мәлдә хәлсез тавыш белән аһылдап куйдым. Шәүлә дә нәкъ шул рәвешле миңа карап тора иде. Алга таба →
Әхмәтгалиев Муллагали Әхмәтгали улы — минем әтием Габдулланың бертуган абыйсы. Алга таба →
– Түбән Кама татар дәүләт драма театры – тамашачыга хисләр бөтенлеген җиткерә алу осталыгы белән дан тоткан театр. Ә бит ул әле чагыштырмача яшь, дәүләт театры статусы алганына да әллә ни күп вакыт узмаган… Рөстәм абый, аның нигез ташларын салучы да сез үзегез бит. Пәрдә читен бераз гына күтәреп, шул елларга күз салсак…
– Әлмәт театрында эшләгән чакта Түбән Камага гастрольгә килгән идек. Элек бит түрәләр дә спектакльләргә йөри иде, Алга таба →
Татарстаннан читтә яшәп тә, милләтебезне, аның телен, мәдәниятен, сәнгатен саклап калу өчен фидакарьләрчә хезмәт куйган бу коллективка сокланмый мөмкин түгел. Ырынбур – татар театрының чишмә башы; егерменче гасыр башында ук аның тәүге адымнарының шаһите булган шанлы төбәк. Бер гасыр элек ягылган учакның ялкыны да, җылысы да бүгенгәчә сүрелмәгән: театр яши, иҗат итә, яңадан-яңа әсәрләргә җан өреп, дөнья гизә.
Аһ, Ырынбур-кала, сахра-дала,
Елкылары чыккан бәйгегә… Алга таба →
– Әдәбият бүлегенә керергә куштылар, ярыйдыр бит, – дип, эш бүлмәсенә олы гына яшьтәге бер абый килеп керде. – Мин дә шигырь язам, шуны журналыгызда чыгарырсыз әле.
– Язганнарыгызны калдырыгыз, укырбыз, киңәшләшербез.
– Ә мин кәгазьгә язып тормыйм, барысын да күңелдән беләм. Хәзер сөйләп күрсәтәм.
Абзый кеше минем «ә» дигәнне дә, «җә» дигәнне дә көтеп тормады, артистларча кычкырып-кычкырып сөйли дә башлады: Алга таба →
Соңгы айларда әллә нәрсә булды әле Әкраметдингә: гомер борчымаган йөрәге чыгымчылый башлады. Гәзит укыса да, телевизор караса да сул күкрәген угалый-угалый диванга аварга гадәтләнде. Нәҗибәсе, дару эзләп чабасы урынга, үзен пыр туздыра:
– Ниемә дип карыйсыңдыр шул тилебәдәрне, инфаркт алып туктыйсың бит инде, җан көеге. Андагы мәхшәрне күреп йөрәк туздырганчы, балконның идән тактасын алыштырсаң, ике кулыңа бер эш булырые. Анда суйган, монда шартлаган, иликтрга бәя арткан – сәгать саен шуны ишетеп торсаң, йөрәгең түгел, әллә кай җирләрең ярылыр, Алла сакласын…
Үз хәлен үзе белгән карты, бәйләнмәсәнә дигәндәй кул гына селтәде дә, иртә таңнан җыенып бүлнискә юл тотты. Алга таба →
