Ко­мис­сия һәм… «Их, исе­мең ма­тур. Рәй­хан!»

Бу чын хи­кә­ят­не Нур­лат ра­йо­ны­ның Бик­кол авы­лы мәк­тә­бен­дә ди­рек­тор бу­лып эш­лә­гән Са­лих ага Ус­ма­нов фа­ни дөнь­я­дан күч­кән пе­да­гог­лар­ны ис­кә алу ки­чә­сен­дә сөй­лә­гән иде. Хез­мәт­тә­шен са­гы­нып һәм тап­кыр­лы­гы­на сок­ла­нып.

Ил­лен­че ел­лар. Мәк­тәп­кә РО­НО­дан мах­сус ко­мис­сия ки­леп тө­шә. Ми­нем әти­ем Хәй­дәр­га­ли Га­лим­дар улы Дин­да­ров алып бар­ган та­рих дә­ре­се­нә дә күз­ле­ге ялт-йолт ки­леп тор­ган, усал гы­на  рус инс­пек­то­ры ке­реп уты­ра. Алга таба →