Вена өстәле
Иртәнге якта балык аеруча шәп чиртә. Матвей картның кәефе шуңа бик күтәренке. Алга таба →
Иртәнге якта балык аеруча шәп чиртә. Матвей картның кәефе шуңа бик күтәренке. Алга таба →
– Монда утырырга буламы, кызым? Алга таба →
Фәния!
Соңгы атнада хатым килмәвенә пошынасыңдыр, эшең бүлеп, тын калган минутларыңда, сагынып моңаясындыр. Әй, хәлемнән килсә… – гаярь лачыннарны узып, очып кайтып җитәр идем. Алга таба →
Ул кичне син үзең дә онытмыйсындыр әле… Синең минем янга, Кама буендагы авылларның берсенә, саубуллашырга дип килгән чагың. Алга таба →
Көз уртасы. Коеп яңгыр ява. Мамадышка бара торган олы юл чатында, ялгыз усакка сөялеп, алтмыш яшьләрдәге бер хатын-кыз басып тора. Кулында – зур гына төенчек. Алга таба →
Картлыкка таба мин бармас идем,
Гел яшьлегемдә калыр идем.
Әгәр картлык бәхеткә бай булса
Бар да шуңа ашыгыр иде.
\Р.Зарипов\ Алга таба →
Төртеп уяткандай күзләремне ачып, хуш исле печән исеннән бертын аңга килә алмый яттым. Алга таба →
– Бибисара апамы? Гүр иясе булды бит инде ул, балам. Әнә, курчак өе генә утырып калды… Алга таба →
Бәла көтмәгәндә килде. Башта Факия карчыкның аяклары шешенеп китте, аннан ул бөтенләй аягына баса алмас булды. Алга таба →
– Әни, Самат шалтыратты!
– Нинди Самат әле ул? – дип игътибарсыз гына сорады ап-ак чүпрәк белән парланган тәрәзә пыялаларын сөртеп йөргән Минзифа түти. Алга таба →