Поездны туктатыгыз
Нигә вагон тәрәзәсеннән карап бару шулкадәр мавыктыргыч икән? Сере шундадыр: монда барысы да тизләтелгән кинодагы кебек. Манзаралар ялт-йолт үтә тора, күздән югала тора. Нәкъ тормыштагы шикелле, алда нәрсә көткәне дә билгесез. Карап бара торгач, поезд тәгәрмәчләре текелдәвенә йокымсырап киткән икән Гомәр. Ниндидер тавышлар ишетеп, күзен ачты. Алга таба →
Шәһәр алдавычлары
Гомәр тәрәзә янына килде һәм пәрдәне ачып җибәрде. Шул ук мизгелдә гаҗәп күренешкә тап булып катып калды. Урам аша урнашкан йортның соңгы ике рәт тәрәзәләренә күзне камаштырырдай алтын йөгертелгән иде. Алардан астагы катның бер тәрәзәсендә офык өстеннән яртылаш йөзен күрсәткән кояш чагылышы. Гомәр әнә шул кояш чагылышына текәлде һәм аның тулышканын көтә башлады. Йортлар өстеннән, канатларын талгын гына кагып, карга йөзеп узды. Икенче якка, каядыр ашыгып, бер өер күгәрчен җилфердәп үтте. Инде кояш тулы йөзе белән елмаерга тиеш, ә тәрәзәдәге чагылышы һаман үзгәрми… Менә сиңа мә! Яхшылабрак караса, кояш чагылышы дигәне ярымтүгәрәк формасындагы пәрдә уемы икән. Уемда ак челтәр ялтырап күренә… Алга таба →
Агымга каршы
Теплоход ашыкмый гына, үз дәрәҗәсен белеп кенә агымга каршы үрмәли. Кайвакыт аның яныннан, бәйләнчек кигәвеннәрне хәтерләтеп, ахыр чиккә җитеп көчәнүче моторлы көймәләр үтеп киткәли. Гомәр палуба култыксасына таянып баскан да, дөньяның артка шуышуын күзәтә. Һәм уйлана: «Шулкадәр тау арасыннан ничек юл табып ага икән бу елга? Шуның серен белсәм, бәлки, мин дә үз юлымны табар идем…» Алга таба →
Җилләр исә… Төш икән бу дисәм,
Өн икәнсең, тормыш, исәнме!
Саҗидә Сөләйманова
Җәнлек сукмагы
Ниндидер үзе генә белгән юнәлешне сакларга тырышып, урман буйлап бер егет килә. Солдат киемендә, җилкәсендә биштәр, изүе ачык. Тормыш аны әле измәгән, имгәтмәгән, йөзендә ниндидер ярылып яткан эзләр, аның холкы, язмышы турында сөйләрдәй билгеләр күренми. Җыйнак кына гәүдә, коңгырт күзләр. Адымнары җиңел, каядыр ашкынучан. Бер үзенчәлеге бар: аз гына бөкрәеп атлый. Бу гадәте аның балачактан, аңа һәрвакыт: «Аркаңны турайт, төз йөр!» – дип килделәр. Әмма аны хәтта армия хезмәте дә төзәйтә алмады. Теләгәндә тураеп баса ала ул, тик һәрчак ул турыда гына уйлап йөрмәссең бит. Алга таба →
Елга буендагы бу ялгыз йортның тирә-ягын кычыткан, алабута, әремдер кебек чүп үләннәр басып киткән. Абзар, мунча, койма шикелле корылмаларның эзе дә юк. Бүрәнәләре кара көйгән, түбәсе урта бер җирдән сыгылып төшкән әлеге өй, бик теләсә дә билен турайта алмаган картка охшап, мескен бер кыяфәттә бөкрәеп тора иде.
Дөньяның дүрт ягы да ачык булуга карамастан, бу йортның янына килергә шикләнәсең. Урамнан үтеп барышлый, аның пәрәвез каплаган тәрәзәләренә карамаска тырышасың. Ул тәрәзәләр артында кемдер бар, һәм ул сине яшерен генә күзәтәдер кебек. Алга таба →
Юл тасмасы машинаны суырыпмы суыра. Электр баганалары, юл буе каеннары, шайтан таяклары – барысы да ялт та йолт артта кала. Алга таба →
Поезд, баеп баручы кояшны куып җитәргә теләгән шикелле, ашкынып чаба. Тәрәзә уемында урманнар һәм кырлар, зур һәм кечкенә елгалар шуышып уза. Әнә, шәфәкъ нурларына чумган бер авылга көтү кереп бара. Алга таба →
