Шугалак юлда, яки Тишелмәгән орлыклар. Дәвамы
Җиләкле печән исенә исереп, кыз да болынны күздән кичерде. Күк гөмбәзенең җиргә тоташкан җиреннәнме, әллә тау битеннәнме җыр ишетелеп китте.
Биек кенә тауның башларында
Ике ат йөри үргән тышаулы…
Бераздан ул көчәя төште кебек. Моңны яратып, болындагы күбәләкләр бии башлады. Алар, ак, зәңгәр, сары канатларын җилпеп, кыз каршында тибрәнеп утырган мәтрүшкәләр өстенә килеп кундылар да тынып калдылар.
Өязләрдә түгел, юк Казанда,
Җаный гынам, сиңа охшаулы… Алга таба →