Пар билет
Айсылу, күп елаудан авыраеп калган күз кабаклары ябылудан куркып, карашын буявы куба башлаган тушәмгә төбәде. Алга таба →
Кем гаепле?
– Әни-и-и-и! – машинаның арткы утыргычында утырган ун яшьләр чамасындагы малай планшеттагы уенаннан аерылмый гына әнисенә дәште. Алга таба →
Хөкем
Җил җитезлеге белән очкан машина, урман кырыена җиткәч, шып итеп туктап калды. Алга таба →
Челтәр
Сискәнеп уянып китте Нияз. Тәне буйлап ниндидер сәер калтырану йөгереп узганын тойды. Карават читендә яткан телефонына күз салды – сәгать иртәнге сигез. Алга таба →
Әнием
Гүзәл, күңелендә кайнаган уйларны басарга тырышып, машинасындагы музыканың тавышын арттырды. Тик колакны ярып кергән чит ил музыкасы да, юл кырыенда әледән әле алышынып торган сихри табигать күренешләре дә аңа тынычланырга ярдәм итмәде. «Кая барам мин, – дип сөйләнде ул үз-үзенә. – Ниндидер кеше белмәгән караңгы авылда көтеп торучы бармы мине? Булган очракта да, күрергә телимме мин ул кешене?» Ә үзе газ педаленә ныграк басты. Тизрәк барып җитсә, кайтуы да тизрәк булыр. Баш миен бораулаган меңләгән сораудан да тизрәк арыныр Гүзәл. Алга таба →
Җылыт мине
Төнге караңгылыкны ярып, бүлмәгә ай нуры сирпелде. Инде ничәнче төнне йокысыз уздырган Хәлим карт, кечкенә баладай куанып, бүлмәне яктыртучыга күз сирпер өчен тәрәзә янына килде. Кинәт ачылган пәрдәдән бүлмә яктырып киткәндәй булды. Янәшә караватта йоклап ятучы Габделәхәт, ризасызлык белдереп, икенче ягына борылып ятты һәм минут эчендә янәдән гырылдый башлады. Алга таба →