Ярый әле аларның авылы шәhәрдән ерак түгел. Җиде чакрым җирне җәяүләп тә кайтырга була. Кайтмыйча да булмый. Бүтән чара юк. Ярылырдай булып баш чатный. Тел аңкауга ябышкан. Көне дә ярыйсы ук кыздыра башлады. И-их, кичә Альфред очрамаган булсачы… Ул аны эт итеп сүкте. Малосемейкадан чыкканда шешә белән су алырга Әнәснең башына килмәгән иде. Чөнки ул гадәткә кергәнчә, кибет төбендә учындагы тиеннәрен күрсәтеп, үткән-сүткәннәрдән: Алга таба →

Августның салкын иртәсе. Кояш чыкмаган әле. Су өстеннән аз гына пар күтәрелә. Без, Илдус белән күпердән аста – Унике тупылдык турында – көймәдән кармак салып, вак-төяк балыкның алдавына җенләнеп, күзләребезне калкавычтан алмый утырабыз. Алга таба →

Кара «Волга» асфальт юлдан төшүгә, тузан болыты туздырып бара башлады. Балчык өеп, өстенә комташ сипкән юлны «КрАЗ»лар, «БелАЗ»лар йөреп, буразна ясап бетергәннәр – юлның юл дияр җире калмаган иде. Алга таба →

Коңгырт чәчле, ачык чырайлы ул кызны мин Ташкент вокзалында очраттым. Алга таба →