Иделебез
Күңел сөйгән Иделебез
(Сөю белән көчле без),
Күңел белән тирәнлеген,
Киңлеген дә үлчибез.
Идел өстендә акчарлак,
Ак яулык болгыймыни,
Әллә инде саубуллаша,
Шуңарга боекмыни?
Акчарлак юл хәстәрендә –
Иделдә сые беткән,
Ә безнең күңел, нур булып,
Иделгә сыеп беткән.
Танылган рус артисты Михаил Боярскийның: «Актер булырга өйрәнү мөмкин түгел: бу сәләт я бар, я юк», – кебегрәк сүзләре кайчандыр, кайдадыр күз уңына эләгеп калган иде. Тормышта һәркем теге яки бу рольне уйнарга мәҗбүр, дияргә яратсак та, сәхнә сөйкемлелегенә һәм Аллаһтан иңгән талантка ия булу бар кешегә дә бирелмәгән анысы.
Ә Татарстанның атказанган артисты Ирек Хафизов диюгә, нәкъ менә тамашачының «сөйкемле сөяге» күз алдына килә дә баса. Хәләл җефете – Татарстанның атказанган артисты Гөлчәчәк Хафизова белән бергә аларны сәхнәдә партнерлар итеп еш күрмәсәк тә, һәр икесенең дә үз рольләр галереясы, яулаган һәм яулыйсы биеклекләре бар. Аларның исемнәре, театр сәхнәсеннән тыш, телевизион фильмнар аша да татар тамашачысына яхшы таныш. Алга таба →
Кәрим Тинчурин исемендәге Татар дәүләт драма һәм комедия театрының иҗат юлы гаять кызыклы һәм үзгә. 1933 елны алдынгы колхозчыларның Беренче Бөтенсоюз съезды карары һәм К.Тинчуринның шәхси инициативасы белән Татар дәүләт академия театры филиалы буларак оешкан колхоз-совхоз театрына, әүвәл Республика күчмә театры, аннан инде Кәрим Тинчурин исемендәге татар дәүләт драма һәм комедия театры булганчы, шактый озын һәм катлаулы юл үтәргә туры килә.
Ул вакытта труппаның нигезен Г.Болгарская, Ә.Яһүдин, Г.Камская, Г.Гыйматов, М.Рәхмәтуллина, Х.Исмәгыйлев кебек данлыклы артистлар тәшкил итә. Алдагы елларда В.Минкина, Р.Кушловская, М.Шаһидуллина, Л.Фарсина, С.Исмәгыйлева, Г.Нуруллин, Ф.Фарсин, К.Нуруллина, Н.Латыйпова һ.б. артистлар озак еллар театрда көч куя. Алга таба →
Тәнзилә карт кыз булып утырып калды…
Югыйсә, берәүдән дә ким җире юк иде кебек: мәктәпне бер «өч»лесез бетереп, беренче елында ук институтка да барып керде. Аны тәмамлавына, Казанның шактый дәрәҗәле оешмасына эшкә дә урнашып куйды, бер бүлмәле генә булса да, фатир да юнәтте, эсбиркнижкәсендә машиналык акчасы да җыелып килә. Укып, права аласы гына калды. Менә шундый уңган-булган башың белән кияү дә табалмый йөр инде! Артисткалар кебек үк чибәр булмаса да, буй-сыны да зифа булып, күз-кашлары да шактый килешле, югыйсә. Тик төрле әтрәк-әләмгә кияүгә чыгарга сез аны кем дип беләсез! Алга таба →
Кайда гына карасаң да, нәрсәне генә алсаң да аның башлангычында һичшиксез тарихи бер ядкарь ята. Тарих – кешелекнең үсешен чагылдыра, елдан-ел артып торган яңалыкларны, байлыкларны туплый, барлый һәм киләчәккә тапшыра. Баксаң, һәр үткән көн бүгенге өчен бары тик тарих. Ничек кенә тырышсаң да аны кире кайтарып, яңадан яшәп булмый. Булдыра алган кадәр яңарта алсаң да, төп-төгәл алдагы көндәгечә булмый, булган булса да, кабатлау гына була. Тормыш кабатланмас мизгелләрдән тора, вакытында шуларның кадерләрен белергә кирәк. Ләкин үткәннәрне онытмас өчен, аларны хәтердә яңартып торырга кирәк түгелме?!
Ни кызганыч, күпчелек очракта, элекеге әйберләрне “искергән нәрсә”, “модный түгел” дип күпләр ташлый. Бу искегә ябышып, заманадан артта калмау дип аңлатыла. Тик хәтерен җуйган кеше алга таба ничек яшәр соң? Алга таба →
Һәр кеше – бер-берсенә охшамаган тарих. Гомер йомгакларын сүткәндә, исемен үзенең хезмәтләре, таланты белән бизәп, халык күңелендә лаеклы урын алган шәхесләрнең берсе – тормыш иптәшем Шамил Шәйдуллин.
Кырда яки мәһабәт таулар итәгендә ургылып чишмә чыгуын күргән бар, әмма без саф чишмә суының чыккан өлешен генә күрәбез. Нинди катламнар аша, юлындагы нинди киртәләрне сөзеп үтә ул – анысы безгә билгесез… Ләкин чишмә бу киртәләрне юкка гына үтмәгән, ул кешелеккә саф, чиста су китерә бит. Кеше дә үзенең дөньяга килүе белән ата-анасының дәвамы, кайтавазы булып тора. Дөньяга килгән яңа зат шәҗәрә тарихының кайсы катламнары аша үткән – без моны белергә тиеш. Бу язма Шамилнең нәселдәнлек, мохит, тәрбия «өчпочмагын» чишүгә, аның яшәвенең мәгънәсе нәрсәдә икәненә төшенергә ярдәм итәр. Алга таба →
Якташым Шамил абый Шәйдуллин истәлегенә
1 бүлек.
Зәңгәр күз сагышым – әбиемнен,
Егәрлегем калган бабамнан!*
Сөлчә буйларына төшә калсаң,
Эчә калсаң чишмә суларын,
Ничек инде җанга сеңдермисең
Туган якның тынын-сулавын.
Сөлчә болынында ялантәпи
Җир җылысын тоеп йөре дә –
Ничек инде бөек сер күрмисең
Терек суы эчкән бөредә.
…Маллары гына түгел, үзе дә күтәрәмгә калган авыл язны тезләнгән килеш каршылады. Ачтан үлүчеләр генә җитмәгән, кар астында кыш чыккан бодай бөртекләрендә яшәү өмете күреп, аны пешереп ашаганнар да йорты-йорты белән кырылган иде – күп кенә өйләрнең тәрәзәсенә аркылы такта кадакланды. Шулай да яз кояшы – яз кояшы инде ул, тәнендә җаны калганнарга беркадәр нур алып килде. Бакча артларында кычыткан, кукы, кузгалак, балтырган баш төртә башлауга, һәркемнең күңеленә «яшибез! дигән татлы бер өмет уты йөгерде. Алга таба →
IT-чемпион смартфон отачак!
Мәктәп укучысына смартфон отарга булыш!
