Кыяр, помидорлар сап-сары чәчәктә утырса…
Бу очракта бор кислотасы ярдәмгә килер. Алга таба →
«Аллаһ алдан күрә!» – диләр
«Аллаһ алдан күрә!» – диләр,
Юк, алдан «күрмәгән» ул:
Ник бер генә гомер биргән?
Икене бирмәгән ул?! Алга таба →
Кадерсез
Мәгънәсез сүз тыңлап торып,
акылсыз уй-ният корып,
савапсыз эш-гамәл кылып
яшәгәнгә, юктыр вакыт. Алга таба →
Карлыганга корткычлар ияләшсә…
Эссе көннәрдә бакчаны зарарлы бөҗәкләр баса башлый. Алардан тиз генә котылу юлы бар. Алга таба →
Йоклаганда башны кайсы тарафка салырга?
Башны кайсы якка куеп йоклауның әһәмияте зур икән. Алга таба →
Яшелчәләргә тозлы су сибегез!
Кызыл чөгендердән мул уңыш аласыгыз килсә, аны үз вакытында сирәкләү бик мөһим. Чөгендер су яратмый, аңа бөтенләй су сипмәсәң дә була. Бу яшелчәгә яңгыр суы да җитә. Бу тамыразыкны ничек сакларга икән, дип бакчачыларга борчыласы да юк, аны корткычлар яратмый.
Моңлы җаным минем – халкымнан…
– Нигә моңлы җырларыгыз? – дисез. –
Бәхетсезме әллә Сез бүген?
Халкым моңлы минем, ахры, шуңа
Моң ярата бигрәк күңелем. Алга таба →
Әни
Һәр көн саен нурлы йөзең күреп,
Безнең күңелне дә нур баса.
Җаныбызга урын табалмыйбыз,
Күзеңнән наз сибелеп тормаса. Алга таба →
Шугалак юлда, яки Тишелмәгән орлыклар
Яңгыр юешләп үткән кызыл балчык тотрыксызлык күрсәткән саен, хатын, терәк эзләп, кулларын аккош канатларыдай як-якка җәеп җибәрә дә адымнарын әкренәйтә. Алга таба →
Тукранбашның файдасы
Бу чәчәкне җыегыз, дуслар. Ул бик тә файдалы үлән. Алга таба →