Бу арада Галиморзаның яшь үгезе мөгрәп теңкәгә тия башлады. Әллә тамагы туймый микән, дип хуҗасы аңа печәнен дә күбрәк салды, асты каты түгел микән, дип саламны да мулрак җәйде. Тик койма буенда карт үгез Бохар җирне тырмый-тырмый кычкырып йөри башлагач кына шомлана калды. Алга таба →
Кафия түтине, ашый торган дип агулы гөмбә сатканы өчен, шул гөмбәне ашатып үтермәкче булдылар. Әмма түтинең организмы бу гөмбәгә эһ тә итмәде. Хәтта бу агу аның бөтен чирләренең башына җитте. Алга таба →
Мин үземне белә башлаганнан бирле кемнеңдер күзәтеп йөргәнен сизәм. Әле чәчемнән сыйпагандай итә, әле битләремнән иркәли. Аны эзләп, тирә-ягыма каранам, тик беркемне дә күрмим. Алга таба →
Борын-борын заманда булган, ди, бер күл. Тик ул гадәти күл түгел, ә тылсымлы икән. Алга таба →
Беркөнне әнисе Алсуга:
– Кызым, чишмәдән су алып кайт әле, чәй кайнатырмын. Мин кабартма пешерә торам, тәмләп чәй эчәрбез, – дигән. Алга таба →
