Йомгак очы

Берсе анда, берсе монда
сибелеп яткан
җырларым.
Сибелгән дип тормадым,
җыйдым, йомгак чорнадым.
Төйнәмәдем, алда әле
соңгы җепне төйнисе…
Көннәрне урап йомгакка,
йөрисе дә йөрисе
ак шәҺәрләр тезеп җирдә,
ак бодайлар шаулатып,
ак күңелле кешеләргә
җыр йомгагы таратып!
…Тәгәри китте йомгагым,
йомгак түгел – җырларым.
Йомгак очын мин, дусларым,
сезгә бирәм,
сезнең кулга
тәгәрәсен йомгагым.
 

Фатиха

Кече өйнең сәкесендә
урын аулак, читтә,
сукыр лампа яктысы да
җитә миңа, җитә! –
төн утырам, качты йокы,
күңел актарыла,
башым күтәреп карасам –
янда әнкәй тора.
– Нигә йокламыйсың, балам,
ни эшлисең Һаман?
– Йоклармын әле бетергәч,
менә… шигырь язам.
Бүтән берни сорашмады,
бүлдермәде кабат,
әнкәй сүзсез басып торды
язганыма карап.
Әйтте бары (ә күзләре
яшьләнделәр никтер):
– Хәерлегә булсын инде,
күрәчәгең күптер…
Алдагыны… ана белә! –
әйткән икән дөрес:
язам, бәхет – бер канатым,
берсе – михнәт, имеш.
…Почмаклардан түргә чыктык,
сукыр лампа сүнде,
тәрәздә дә, кәгазьдә дә
кояш якты инде.
Шулай да кара төндәге
шигырьгә еш кайтам –
әнкәемнең фатихасы
шуннан, аргы баштан.
 

Мәхмүт ГАЗИЗОВ

Фото: https://библиотека-челны.рф