«Бездә ирләр ат өйрәтә иде...»

Бездә ирләр ат өйрәтә иде,
Җәй көнендә җигеп чанага:
Кара җирдән чана өстерәгән
Тайның хәлен үзең чамала...
Нинди хөрлек калсын ул атларда,
Телләре юк – ничек сөйләсен?
Каян белсен ирләр шундый хәлнең
Үз башына беркөн киләсен.
Ни таксалар, шуны өстерәргә
Атлар түгел, без дә өйрәндек;
Тышаулап та җибәргәләделәр –
Ис китмәде, булса чирәмлек.
Ашатсалар әгәр, эчертсәләр,
Бу дөньяда тагын ни кирәк? –
Тибүләрең, җиргә килүләрең
Шуңа идемени, их, Йөрәк!
Синең мескенлектән бабаңнарның
Изге рухы сыкрап яткандыр...
Тышау чишәр ирләр калган икән –
Атларыңа сикереп атлан бер,
Ыргыл бәйгеләргә,
Ирексезләп
Җәй көнендә чана җиккәнче!
Туктый күрмә, халкың көтеп торган
Мәйданнарга барып җиткәнче...
...Атымны мин еллар буе эзлим,
Нинди ир ул – аты булмаган?!
Атсыз-нисез, исе китми генә
Яши алыр – ояты булмаган.
Йөрәкләргә кереп ятар чакта
Колын гына иде ул атлар;
Югалтканың инде – аргамактыр,
Кем кичерер сине, кем аклар?
Ир-ат исемен йөрткәннәргә бүген
Атларының җанын тояр чак:
Атың синең ат шикелле икән –
Киртәләрен бәреп ватачак!
...Ирләр йөрәгендә иярләнгән
Атлар ятыр... – Кая атыгыз?
Йөрәктән дә кирәклерәк чагы –
Атыгызны алып кайтыгыз!..
 

Харрас ӘЮП

Фото: https://pixabay.com/

 
«Мәйдан» №6, 2020 ел.