Бердәнберең

Хаста булыр үзе.
Ә белдермәс.
Исән-сау мин, дияр хатында.
Кайт! дип язмас.
Үлемнәре сөйләр
озак авыруы хакында.
 
Азып-тузып кайтсаң –
сыендырыр.
Кеше итәр сине –
сер бирмәс.
Соңгы кисәк икмәге дә бетәр –
беркайчан да,
туйдым, кит! димәс.
 
Бурычларың булса, и зимагур,
соңгы шәлен сатар түләргә.
Синең туган минутыңнан башлап
синең өчен әзер үләргә.
 
Үтә күрер сине.
Сүзсез аңлар.
Аның күңелен һични алдамас.
Нинди генә җинаятьләр кылма –
хөкем итәр,
ләкин каргамас!
 
Аның өчен син һәрвакыт кеше.
Мәңге шулай булып кала ул.
Аңлый алсаң,
бердәнберең синең
тик бер генә кеше –
ана ул!
1991
 

Кадыйр СИБГАТУЛЛИН

Фото: https://vk.com/

 
«Мәйдан» №9, 2019 ел