Нургали Гатауллин

         Нургали агай кая гына барса да йөрәк даруын үзеннән калдырмый, гел эчке кесәсендә йөртә. Бу юлы да нитроглицеринын кабарга теләп, шкафтан үрелеп алды да, соңгы мизгелдә никтер эчмәде, дару кабын, дәфтәр-каләмнәре белән бергә, кыр сумкасына салды. Ул боларны нык уйга чумган килеш, нишләгәнен искәрмичә башкарды. Уйланырлыгы бар иде – үткән төндә моннан алтмыш өч ел элек булып узган канлы вакыйгалар төшенә кереп йөдәтте. Төш өндәгегә шулкадәр охшаган иде, әйтерсең, ул мәхшәрле хәлләр чынбарлыгына кабат әйләнеп кайтты. «Нилектән шулай икән, – дип көрсенде карт фронтовик, – әллә гомеренең соңгы сәгатьләре якынлашамы?» Алга таба →

…Кувалданың кулында милиция капитаны тоттырган Борһанов гаризасы. Ул аны хуҗасына күрсәтте.

– Гали, карале син моны, – дип башлады ул. Яраннары еш кына аның фамилиясен кыскартып «Гали» дип кенә йөртәләр. – Шундый башсызлыкка барыр дип уйламаган идем мин бу Борһановны. Безнең өстән донос язган. Нишләтәбез?

Галимов шакшыга үрелгән кебек җирәнеп кенә үрелде язуга. Эчтәлегенә төшенә алмаган шикелле маңгаен җыерчыкландырып, текстны кат-кат укыды. Ниһаять, криминаль авторитетның чибәр йөзенә мыскыллы елмаю кунды.

– Кемнәргә каршы чыкканын аңлый микән ул? – Әллә Кувалдага әйтүе, әллә үзенә үзе сөйләнә, ярдәмчесе аңламады. –  Теләсәм, порошок ясыйм бит мин аннан. Үзең гаепле, – дип, көтмәгәндә Кувалдага гаеп ташлады Галимов. – Узган ел мин сиңа түбә астына кертергә кирәклеген әйттем, түл җыйсын әле дип вакытны суздың. Әнә хәзер нәрсә кылана. – Галимов баш сакчысының күзләрендә ачу чаткысы кабынуын абайлады. Ул әле аның үз адресына тәнкыйтьне күтәрмәгәнен белеп бетерми, Борһановны күрәлмавы дип уйлады. Шулай да Кувалда ачун эчкә йотты – аңа хуҗасы кулыннан ашыйсы – карашын читкә алып, авызыннан: Алга таба →

Бөек Җиңүнең 60 еллыгын бәйрәм иткән көннәр иде. Авылларда гына түгел, бөтен районына санаулы гына калып барган фронтовикларны Алатауга җыеп, мәдәният сараенда зурлап кунак иттеләр. Өстәлләрдә ашыйсы килгәннәргә ни теләсә, шул бар, ә эчәсе килгәннәргә…

Хәер, кемнең нәрсә эчәсе килгәнен сорап тормадылар анысы, «глава» шәхсән үзе карт солдатларның бокалларына «Хан» маркалы хәмерне, «Хенесси» коньягын коеп кына торды. Ничек итеп сөйкемле сөялләргә басарга белә иде ул: «Бу тост – сезнең исәнлек өчен, ә бусы – яу кырыннан кайтмыйча калган полкташларыгыз өчен!» – дип, әледән-әле кыстап йөрде. Бу аңа ветераннар алдында яхшатлану өчен генә түгел, Казаннан килгән олы кунак – Әкрам Әкбаровичка юмарт һәм киң күңелле булып күренергә, аннан битәр, министр урынбасарының Алман илендәге бер ширкәт белән Алатау арасындагы килешүне раслау имзасын алырга да кирәк иде. Хәер, култамга куйдырту өчен болар гына җитмәгәнен район башлыгы Илнар Борһанов яхшы аңлый, шуңа да аның өр-яңа костюмының түш кесәсендәге йөз данә «бишмеңлекне» чак сыйдырган конверты тәнәфескә чыккан арада министр урынбасары машинасындагы урынын тиз тапты. Алга таба →