ҖЫРНЫҢ – ҖИРЕ...

«Кешенең иле булсын! Җырның – җире...
Үксез булмасын җан!
Уйга Ватан булсын», – дигәннәр.

 
Ә нигә соң шундый мәкаль:
— Һичкем
Үз илендә булмый пәйгамбәр!
Булмый?

 
Үз җирендә? Өндәүләрең синең
Салкын мыскыл, көлү көтәме?
Кеше үзен аңлаталмый, сүрелә
Яки беркөн читкә китәме?

 
Эмигрантлар. Ятлар... аерылганнар
Бәхетеннән – җире, халкыннан,
Уйлыйлармы авазлары беркөн
Ишетелер дип диңгез артыннан?

 
Бәхетсезлек – җырда зимагорлык,
Уйда дезертирлык. Зур хата!
Кешелекнең үзе, илең белән
Бәхетең бәйләү, нәрсә булса да.

 
Туган туфрагыңнан аерылсаң,
Гомереңнән синең ни мәгънә?!
Илем – ул бар: җырның туган җире;
Ә пәйгамбәр... булмам. Бигайбә!

Рәдиф ГАТАШ 

Фото: Татар-информ