Та­бып бу­лыр­мы?

Җил­ләр ге­нә хә­бәр ки­тер­де­ләр,
Җил­ләр ге­нә ис­те ул чак­та...
Мин күк­ләр­гә ка­рап хә­бәр көт­тем,
Ут­лар сүн­гән чак­та учак­та.
Ут­лар сүн­гән, бер җы­лы юк җан­да,
Су­лар гы­на ага үтә­ли.
Сал­кын су­лар кү­ңел сал­кы­най­та,
Йө­рәк ка­га, йө­рәк үп­кә­ли.
Чән­чеп сүз­ләр оч­ты, ылыс ке­бек,
Очып-очып җир­гә кун­ды­лар.
Әле ярый юмарт ка­ра җир бар,
Ылыс­тан да уңыш уң­ды­ра.
Уңыш­ла­рым ми­нем җы­яр өчен
Ни тыр­мам юк, ни бер сә­нә­гем.
Җир-Ана­га сы­е­ну­чы үзем –
Җил­гә оч­мам ди­еп са­на­дым.
...Күк­кә тө­бә­леп хә­бә­рең кө­тәм,
Кош җан­на­ры куп­кан ча­гын­да.
Кай­тып ки­лә­сең күк, ки­лә­сең­дер,
Зәң­гәр­лек­тә йө­зең ча­гы­ла...
Тик һа­ман да җил­ләр ге­нә исә,
Җил­ләр ге­нә коя яф­рак­ны.
Саф сө­ю­дән та­гын да саф­рак­ны,
Та­бып бу­лыр­мы соң аг­рак­ны?
 
Иде­ле­без
Кү­ңел сөй­гән Иде­ле­без
(Сөю бе­лән көч­ле без),
Кү­ңел бе­лән ти­рән­ле­ген,
Киң­ле­ген дә үл­чи­без.
Идел өс­тен­дә ак­чар­лак,
Ак яу­лык бол­гый­мы­ни,
Әл­лә ин­де сау­бул­ла­ша,
Шу­ңар­га бо­ек­мы­ни?
Ак­чар­лак юл хәс­тә­рен­дә –
Идел­дә сые бет­кән,
Ә без­нең кү­ңел, нур бу­лып,
Идел­гә сы­еп бет­кән.
Ак­чар­лак Идел­сез яши
Идел туң­ган ча­гын­да.
Без­нең күз­дә зәң­гәр боз­дан
Яз­гы хы­ял ча­гы­ла.
Без кит­ми­без, Иде­ле­без –
Мәң­ге­лек тук­та­лы­шы.
Ко­лак­та «Ки­те­гез!» тү­гел,
«Кай­ты­гы-ыз!» чың-та­вы­шы.
 
Ту­ган як­лар­да
Бу – ми­нем бол­гар ба­бам­нар
Ни­ге­зе бул­ган урын.
Ка­на­тын җәй­гән, шан ал­ган,
Дәү­лә­тен кор­ган урын.
Иге­лек­ле ба­ба­ла­рым
Шә­һәр­ләр тө­зе­гән­нәр.
Иген игү­че дә алар –
Куй­ган­нар те­зем­нәр­гә.
Чир­ме­шән бу­ен үз ит­кән,
Ти­рәк­ле яр буй­ла­рын...
Мин дә уты­рып уй­ла­дым,
Ерак кит­те уй­ла­рым...
Иң бе­рен­че үт­кә­рел­гән
Яз­гы са­бан туе да,
Мин ыша­нам, үт­кән­дер ул
Чир­ме­шә­нем бу­ен­да...
Сол­тан­би бәк шул ча­гын­да,
Са­лып яшел ча­па­нын,
Кө­рәш­кән­дер көч сы­на­шып,
Таң кал­ды­рып япан­ны.
Бә­ге бул­гач, би­ге бул­ган,
Тор­ган ил­нең са­гын­да...
Кү­ңел шун­дый – өз­леп-өз­леп,
Үт­кән­нәр­не са­гы­на.
...Уй­ла­нып уты­рам, уй­дан
Ки­ләп­ләр са­ра-са­ра,
Үт­кән бе­лән ки­лә­чәк­кә
Кү­пер­ләр са­ла-са­ла.
 
Ила­һи сы­зык
Кай­ный тор­мыш, кай­ный га­ләм,
Әл­лә ни­ләр алы­шы­на.
Га­ләм эчен­дә га­ләм­нәр,
Ко­лак сал­саң та­вы­шы­на.
Та­выш эчен­дә та­быш­лар,
Кем бел­гән дә ни­ләр ал­ган?
Ал­ган ур­нын буш ит­мә­гән,
Ал­ган­нан соң ни­дер сал­ган...
Кай­на­са да, бол­ган­са да,
Адә­ми­ләр бер сы­зык­та,
Бер Зат ул сы­зык­та тү­гел,
Ме­нә шун­сы бик кы­зык та.
Кем­дер – Ул сиз­де­реп тор­ган
Бар­лы­гын һәм Бер­ле­ген,
Иреш­те­реп тор­ган без­гә
Яшә­еш­нең төр­ле­ле­ген.
 

Би­кә РӘХИМОВА

Фото: https://ru.freepik.com