«Күзләремне йомсам, күз алдымда...»

... Күзләремне йомсам, күз алдымда
Зәңгәр күлләр, балан гөлләре.
Урман, кырлар, хәтфә кочагында –
Болгар иле, бабам җирләре.

Тарих шаһит: калкан рухлы бабам
Иман белән генә яшәгән.
Иделен Мәккә итеп, Европага
Алтын калфак кидереп яшьнәгән.
 
Тарих белә – ташка аш атканын,
Басып керсә, урган яуларын:
Тәбесенә төшеп, күп чукмарлар
Ялварганнар үбеп кулларын...
 
Ә бүген мин киек каз хәлендә,
Гаҗиз башыма урын юксынам.
Кайтып егылам бабам нигезенә –
Шуннан башка дару юк сыман.
 
Изге тауда ак манара тора:
Тыңлый сыман безнең хәлләрне,
Һәйкәл түгел, гүя атам баскан: –
Җуймагыз, ди бугай, – эзләрне...
 

Шамил ШӘЙДУЛЛИН

Фото: Фиалка Шәйдуллинанның шәхси альбомыннан