Күзләрем сусады…

«Безне тиз онытты», – димәгез,
Күрешми түзәмен, – тиргәгез.
Уйласаң, озакмы Җирдә без? –
Яшибез, чәчәбез, игәбез…
«Дым!» – дибез, күнмибез корыга,
Күзләрем сусады яңгырга.
Төн буе бодайлар, арышлар
Ялварып кулыма сарыла…
«Кайтмый да, күрми дә», – димәгез,
Һәрдаим бергә без, бергә без:
Бер җиргә береккән тамырлар, –
Яшибез, чәчәбез, игәбез.
 

Мөдәррис ВӘЛИЕВ

Фото: https://pixabay.com