Күңелемдә эзлим...

Күңел белән эзлим, уем белән,
Туган авыл, туган өйнең түрен.
Һәр капканы кайтып ачар идем,
Капкасы юк, авылы юк бүген.
Күңелемдә эзлим һәр нигезне,
Һәр үләне монда кадерле.
Урам көчекләре көтәр кебек,
Белгән кебек минем кадерне.
Күңел белән монда тынып калам
Буп-буш яткан шушы киңлектә.
Балачагым гүя кулын изи,
Без үсәрбез диеп ничек тә.
Күңел белән эзлим монда калган
Сабыйлыкның йомшак эзләрен.
Үлән арасыннан күзәтә күк
Балачакның яшьле күзләре.
Күңелдәге бушлык, дөнья буе
Күз алдында бушлык урамы.
Бүген кайтып, тагын үксез җаным
Шул бушлыкка ятып елады.

Хәмит ЛАТЫЙФ

Фото: https://ru.freepik.com/Изображение от wirestock на Freepik