Көтәм сине…

Сине көтәм… Шәфәкъ шәүләседәй,
Офыккача сузылсачы хәбәр.
Иңнәремнән таулар төшәр сыман,
«Кай-та-ам» диеп аваз салсаң әгәр.

Син дип туа миндә һәр яңа көн,
Син дип колач җәям җилләргә.
Сукмакларга синең исемең кушам,
Синең исемең кушам гөлләргә.

Араларда кояш бата мәллә? –
Сузылып ята соңгы күләгәләр.
Синнән алып миңа хәтле ара –
Мәхәббәттән хыянәткә кадәр…

Көтәм сине, кышын ап-ак карлар,
Көзләр җиткәч сары яфрак булып.
Синнән миңа соңгы хәбәрме ул –
Узып бара инде соңгы болыт.

Рәмис АЙМӘТ

Фото: https://ru.freepik.com/Изображение от Freepik