И ЯМЬЛЕ ДӘ СОҢ ДӨНЬЯ!

Кыш — ябалак-ябалак булып яуган карлары, агач-куакларны сарган ап-ак бәсләре, дуамал бураннары, тәрәзә пыялаларындагы кар абагалары... белән матур.

Яз — ләйсән яңгырлары, җылы яклардан кайткан кошларның тәүге чыр-чулары, кәгазь көймәле гөрләвекләре, кар эрүгә борын төрткән чирәмнәре, умырзаялары... белән гүзәл.

Җәй — алсу, сусыл җиләкләре, хәтфә үләннәре, исәп-хисапсыз чәчкәләре, талгын гына тирбәлешкән иген кырлары, шифалы, җылы яңгырлары... белән соклангыч.

Көз...

Әйе, көз дә — матур, гүзәл, соклангыч.

Ә-әнә Сентябрь малае, шукланып, агачлардагы алтынсу, сары яфракларны җиргә сибеп йөри...

Ә-әнә Җил малае әлеге яфраклар белән куышлы уйный...

Кояшсылу аларның кыланмышларын сокланып күзәтә.

Үзе дә сизмәстән, уенга кушыла...

Ә-әнә чәчәктәй киенгән малайлар һәм кызлар, газиз әти-әниләре, кадерле әби-бабайлары, абый-апалары белән җитәкләшеп, ясле-бакчага, мәктәпкә ашыга.

Аларны, Кояшсылу кебек елмаеп, тәрбияче апалар, укытучылар каршы ала...

И ямьле дә соң, күңелле дә соң дөнья! Шулай бит?!

Ләбиб ЛЕРОН

Фото: