Кар ява бөтерелеп

Кемгә – шатлык,
Кемгә – сагыш:
Кар ява бөтерелеп...
Әнкәй эре иләк белән
Он иләп тора кебек.
 
Мин сәндерәдә утырам,
Мин – малай гына әле.
Әнкәйнең йөзе ул чакта
Тулган ай гына әле...
 
Җырлый-җырлый камыр изә,
Дөрли-дөрли яна мич.
Мин, үрелеп,
токмач урлыйм –
Әнкәй изгән камыр булса,
Чи камыр да тәмле ич!
 
Әнкәй никтер ачуланмый,
Елмаеп кына кала:
«Аш пешкәнне көтеп торсаң,
Ни була соң, и бала?..»
 
Кар ява.
Хәтер түрендә
Аклык та арткан сыман.
Әнкәй, иртән-иртүк торып,
Мичен агарткан сыман.
 
Мин сәндерәдә утырам,
Мичләр – ап-ак,
Өй – җылы!
«Әнкәй, миңа озы-ын әкият
Сөйлә әле бу юлы?..»
Кар ява,
Кар бөтерелә...
Яңа яуган кар исе
Әнкәй мичтән алып куйган
Кабартма исе төсле.
 
Ул чакта борчулар – сабый,
Мин – малай гына әле.
Ул чакта
Әнкәйнең йөзе –
Тулган ай гына әле...
 

Нияз АКМАЛ

Фото: социаль челтәрләрдән

 
«Мәйдан» №11, 2019