«И туган тел!...»

И туган тел!

Сине Әнкә итеп

Йөрәгендә саклый бу халык.

Таралган ул... Әгәр Син булмасаң,

Бетәр иде күптән югалып.

Югалмадың,

Югалтмадың безне –

Халык исән калган Син барга.

Бу дөньяга күзебезне ачтың,

Хакыбыз юк кабат йомарга.

Ләкин күпләр үз йортыннан куды

Бүген Сине – үзенең Әнкәсен.

Үз әнкәсен йорттан куган кеше,

Туган илем бар, дип әйтмәсен!

Әйтмәсен!..

САБАН ТУЕНДА

Сабан туе бүген. Авылыбызга

Йөзләп кунак кайткан бер көнгә.

Җырлый-җырлый бергә бөтенебез

Тауга күтәрелдек – иркенгә.

Дус-ишләрне күрү шатлыгыннан

Барлый алмаганбыз барсын да:

Батыр калган тимер тәнле егет,

Батыр түгел икән асылда.

Егет батыр калгач, яшь-җилкенчәк

Күккә чөйгән иде батырны –

Агай әйтеп куйды: «Бу батырга

Алыштырмас идем атымны.

Ә ул алыштырды, ташлап китте

Иген үскән туган туфрагын.

Минем йөзне балам акламады...

Нәрсә диеп әйтим мин тагын!

Әй, иманын бер яңартыйм!», – диеп,

Алып батыр сыман кузгалды;

Кулга тотып чиккән сөлгене, ул

Мәйдан уртасына юл алды.

Көрәшне ул яңабаштан шулай

Башлады, йә, монда кем хаклы? –

«Мә, таны – дип, – җирне!», җиргә бәрде

Ул үз улын – тансык кунакны.

Рәшит ӘХМӘТҖАНОВ

Фото: Николай Туганов

«Мәйдан» № 6, 2024 ел