Буран

Буран
Ул, мөгаен, ерак-ераклардан
Ут яктысын күреп килә дә,
Дулап, ыңгырашып, авыр сулап,
Тәрәзәмә минем сөялә.
Үпкәлидер −
тавышыннан һаман
Гөрләвекләр җырын көткәнгә.
...Нишлим,
килде,
килде кыш фасылы,
Язгы ташу калды үткәндә.
Тик син, буран, юкка сөенәсең:
«Таптым, − диеп, − сагыш әсәре!»
Үткән язны сагынудан бигрәк,
Татлырактыр көтеп яшәве!
Кумыйм сине, буран, үз янымнан,
Тик бер серне белеп сарыл син:
Тәрәзәмдә ут сүнгәчтен генә
Мине яздан килеп алырсың.