Атлантида

Атлантида булды микән чынлап?
Тынгы бирми сорау һич кенә:
Әллә кайдан, ерак-ераклардан
Һәлакәтле бер моң ишетелә.
 
Кинәт юкка чыккан бөтен кыйтга,
Тау дулкыннар күккә ашканнар:
Бер мизгелдә илләр, шәһәрләрне,
Һәйкәлләрне сулар басканнар.
 
Океан купкан кебек, Атлант җирен,
Дәүләтләрне монда җир упкан:
Дәшти Кыпчак, Болгар, Алтын Урда...
Бер-берсенең тамрын корыткан.
 
Ничә тапкыр килгән монда яулар,
Кичергәннәр илне кылычтан...
Калдыгын да көлгә дүндерергә
Миссионерлар күпме тырышкан.
 
Сәхифәләр тузган, юкка чыккан...
Ә без менә, без − бар, булганбыз!
Фал ачабыз ләкин, баш ватабыз:
Әллә кыпчак, әллә болгар без?
 
Кем булгандыр бабам? Кыпчакмы ул,
Болгармы ул? Нинди аерма?!
Татар дигән исем йөртәбез без −
Татар каны ага тамырда!
 
Атлантида! Атлантида баткан!
Эз калмаган бөек халыктан...
Ә без менә, без − бар, эз бар җирдә −
Без батырган саен калыккан.
 
Атлантида язмышы юк безгә,
Оныкларның ачык бабасы:
− Нәселең кем? − дип сорасалар әгәр,
Әйтерләр:
− Без − татар баласы!
 
Татарстан дигән ватаным бар,
Татар дигән халкым бар минем,
Узганнардан түгел, мин халкыма
Киләчәктән урын барлыймын.
1969
 

Нури АРСЛАНОВ

Фото: Николай Туганов

«Мәйдан» № 9, 2022 ел