Көнләшү

Минем курнос танау Сафураны
Мөдир итеп куйган булалар,
Һе, камисар булсын, борынын чөйсен,
Клубларда доклад сөйләп йөрсен,
Ә баласын өйдә кем карар?!
Ярар…
 
Ул Сафура Сабировна, имеш,
Ә син һаман шул ук Әптери...
Әйдә, йөгер һаман Әптер килеш,
Бөтен авыл халкы аптырый,
чорту матри…
 
Папкаларын тотып, эшкә чаба,
Сизә микән минем уемны:
Хатын – баш, значит, ә син аңа,
Габдрахман иптәш, муенмы, –
уенмы?..
 
Олы портфель тотып өйгә кайта,
Аның эше, имеш, болгавыр.
Дөнья кырып кайтып кергән чакта
Гөжләтеп куй аңа самавыр, –
бик авыр!
 
Мичкә ягу әле ярый кебек,
Камыр басты беркөн шушы кул.
Яшь киленнәр кебек биеп-биеп,
Терек-терек суга мин пашул,
әй-йе шул.
 
Сафурага мич алды да җиткән,
Батыр ирләр менсен ул постка.
Хатын төшсен иде түрәлектән,
Андый эшкә мин дә бик оста,
пожалыста!
 

Гамил АФЗАЛ

Фото: https://ru.freepik.com

«Мәйдан» № 5, 2021 ел