Әсмабикә җаным, ахирәт

Якшәмбе көн нурлы иртәдә
Койма буйларында күләгә.
Әсмабикә килә урамнан,
Уң кулына тоткан чемодан.
 
– Әсмабикә җаным, ахирәт,
Безнең очта сиңа ни кирәк,
Бу чемодан нигә кулыңда?
Кызыл гөлләр сибим юлыңа!
 
– Малайкаем, чыктым кияүгә
Сезнең очта торган берәүгә.
– Якты булсын, Әсма, уйларың,
Котлы булсын, җаным, туйларың!
 
Дүшәмбе көн нурлы иртәдә
Койма буйларында күләгә.
Әсмабикә бара урамнан,
Сул кулына тоткан чемодан.
 
– Әсмабикә җаным, ахирәт,
Аргы очта сиңа ни кирәк?
Бу чемодан нигә кулыңда?
Алсу гөлләр сибим юлыңа!
 
– Сезнең очтан кайтам берәүдән,
Уңмадым мин, дустым, кияүдән.
Кияү түгел – җирән алаша,
Минем белән көн дә талаша.
 
Сишәмбе көн нурлы иртәдә
Койма буйларында күләгә.
Әсмабикә бара урамнан,
Уң кулына тоткан чемодан.
 
– Әсмабикә җаным, күз нурым,
Кайсы якка тоттың бу юлың?
– Малайкаем, уңыш бу җәйдә,
Күрше авылга чыктым кияүгә.
 
Кияү түгел, егет солтаны,
Кичә кичен күрдем мин аны.
Егет түгел, пешкән җир җиләк,
Ак бәхетләр телә, ахирәт!
 
– Якты булсын, Әсма, уйларың,
Котлы булсын, җаным, туйларың!
Берәр атна инде бу җирдә
Килен булып тордың һәр өйдә.
 
Пәнҗешәмбе нурлы иртәдә
Читән буйларында күләгә.
Әсмабикә ындыр ягыннан
Кайтып килә күрше авылдан.
 
– Әсмабикә җаным, ахирәт,
Бу авылда сиңа ни кирәк?
– Малайкаем, күңелем шатлыгы,
Кияү түгел – адәм актыгы…
 
Ә анасы убыр, аждаһа,
Минем белән көн дә талаша,
Кайтам әле, алма кисәгем,
Бәдри Сәйфиендә исәбем.
*
Безнең якта чыкмый берәү дә
Атнасына алты кияүгә.
Гомер дусты, даими яр кирәк,
Әсмабикә җаным, ахирәт!
 

Гамил АФЗАЛ

Фото: https://www.facebook.com/