Алай да була икән…

Тәнзилә карт кыз булып утырып калды…

Югыйсә, берәүдән дә ким җире юк иде кебек: мәктәпне бер «өч»лесез бетереп, беренче елында ук институтка да барып керде. Аны тәмамлавына, Казанның шактый дәрәҗәле оешмасына эшкә дә урнашып куйды, бер бүлмәле генә булса да, фатир да юнәтте, эсбиркнижкәсендә машиналык акчасы да җыелып килә. Укып, права аласы гына калды. Менә шундый уңган-булган башың белән кияү дә табалмый йөр инде! Артисткалар кебек үк чибәр булмаса да, буй-сыны да зифа булып, күз-кашлары да шактый килешле, югыйсә. Тик төрле әтрәк-әләмгә кияүгә чыгарга сез аны кем дип беләсез! Алга таба →

Гармунчы мәхәббәте

Мәхәббәт яшьләрдә, диләр,
Була ул һәркемдә дә.
Мәхәббәтсез яшәп булмый
Олыгайган көннәрдә дә.

Тышта яз. Шундый күңелле! Урамның нәкъ уртасыннан, асфальт юлга ике яктан агып төшкән кар сулары, гөрләвекләр хасил итеп, соңга калырга курыккандай, челтер-челтер килеп, ашыгып-кабаланып алга, җәйләргә таба йөгерә. Алар өчен юлдан тыз-быз чабучы машиналар әллә бар, әллә юк – яз җырын җырлап агалар да агалар… Алга таба →

Кем гаепле?

Мин яшь-җил­кен­чәк ке­бек ат­лы­гып ба­ла­ча­гым үт­кән авыл­га кай­тып төш­тем. Дис­тә ел ка­ла­да яшәп там­чы да үз­гәр­мә­дем: та­тар те­лен дә, мәр­хү­мә әби­ем өй­рәт­кән до­га­лар­ны да,  мич­тә ул пе­шер­гән мил­ли ри­зык­ла­ры­быз­ны да оныт­ма­дым. Мин бар бул­мы­шым бе­лән чын та­тар ба­ла­сы идем. Мин­дә та­тар ка­ны ага! Алга таба →

Чигелгән кулъяулык

Исеңдәме, миңа истәлеккә

Бүләк иткән идең кулъяулык.

Пар күгәрчен чигеп төшерсәң дә,

Без баребер бергә булмадык.

Магнитола тасмасыннан агылган сагышлы җыр кинәт туктады…

Канаты сынган кошка охшаган җиңел машина, биек юл кырыеннан очып төшеп, тагын бер әйләнде дә, басу читен каплап ялтырап яткан боз катламын борыны белән ерып, тынып калды. Чигә чәчләре агара башлаган, инде бишенче дистәне түгәрәкләгән баһадир гәүдәле ирнең рульне кысып тоткан куллары кинәт йомшарды, ачылып киткән уң учында чигүле кулъяулык күренде. Алга таба →