Ул ел бигрәкләр дә коры килде шул. Язгы кар эреп беткәннән соң, җир өстенә бер генә тамчы да яңгыр төшкәне булмады бит. Үләннәр дә, маллар да, инде кешеләрне әйтеп тә торасы юк, дымга, суга сусауның ар ягына чыктылар. Һаваның бөркүлеге хәтта мич авызындагы эсселек белән чагыштырырлык дәрәҗәгә җитте. Инде вак-төяк күлләр, елгалар да корып бетте. Алар гына нәрсә, авыллардагы коеларның да күбесе сусыз калды. Алга таба →