Җырчы Вил Усманов “Татарстан Республикасы халык артисты” мактаулы исеменә лаек булды. Ул бүген Казан Кремлендә ТР Дәүләт Советы Рәисе Фәрит Мөхәммәтшинның хезмәт алдынгыларына дәүләт бүләкләре тапшыру тантанасында бүләкләнде.
Татарстан Республикасы эшсез гражданнарны эшкә урнаштыру тизлеге буенча Россиядә лидер төбәкләрнең берсе булды. Бу хакта RT телеканалы Росстат мәгълүматларына сылтама белән хәбәр итә.
Кара төстәге торт кирәк булса — кара кофе, чәй төсендәгерәге кирәк булса, коба ( коричневый) төстәге кофены салырсыз. Алга таба →
Кирәк булачак: Алга таба →
Ялкаулар бэлеше Алга таба →
СУГЫШ КЫРЫНДА
1
Иген кыры – байлык диңгезе,
Каршы ала сагнып ул безне;
Һәрбер башак сөеп аркадан:
«Алга омтыл, егет, син!» – дия;
«Күрәсезме, дошман таркала»,
Дип чәчәкләр безгә баш ия.
2
Ак каенның яшел яфрагы,
Туган илнең кайнар туфрагы!
«Ян!» дисә ил, әзер янарга;
Кайнар туфрак – туган анабыз,
Безнең тир, кан тамган аңарга…
3
Үлем уты сибеп дошманга,
Алга омтылабыз, тик алга.
Каршыдагы калку сыртында
Гөрли ялкын янар тау төсле,
Безнең «катюша»ның утында
«Юлбарысы» яна немецның.
1943.
ПАРТИЗАН ЕГЕТ
Мин бик сусадым,
Кызлар, берегез
Салкын чишмәдән
Су эчерегез;
Тотып торыгыз
Ярсу атымны,
Тазартып алыйм
Автоматымна.
Әх, кызлар, кызлар,
Сагындым сезне…
Кызлар, нәрсә бар,
Немец, дисезме?
Кызлар, мин киттем,
Атым, коштай оч;
Дошман башына
Яшен бул кылыч.
1943.
ДНЕПР ДУЛКЫННАРЫ
Мылтык төзәп каршындагы
Кара күләгәләргә,
Җил-яңгырлы көзге төндә
Утырдык көймәләргә.
Биргән антыбыз ай булды
Кара төнле юлларда;
Канат җилпеде ишкәкләр,
Кузгалып киттек ярдан.
Немецны бугазлар өчен,
Көймәләргә утырып,
Без Днепр аша чыгабыз
Снаряд утын ерып.
Ярышып килгән дулкыннар
Сулыштан сизәләрме,
Әче сагыш хисе белән
Үбәләр көймәләрне.
1943.
Ел фасыллары
Проза һәм поэзия арасындагы чик кайда? – мин моны беркайчан да аңламаячакмын.
Л.Толстой. «Яшьлек көндәлеге».
Шигъриятнең, илһам чыганагының серләре турында сөйләшер вакыт җитсә, мин, түземлек белән коралланып, үткәннәргә кайтам, шагыйрьнең көндәлек мәшәкатьләр белән тулы тормышына күз салам.
Елның дүрт фасылы мине бер-бер артлы үзләренең балкышлары белән уратып ала: сары көз, яшел җәй, кызыл яз… Мин дүрт тапкыр Сөләйман аулында кунакта булам. Алга таба →
…– Димәк, җыр дөньясына кабат юл ачылды. Чаллыга шуннан соң әйләнеп кайттыңмы?
– Әйе, тавышлы булып, кабат Чаллыга юл тоттым. Оркестрның таркалмаганлыгын белә идем, кабат шунда эшкә алындым. Дустым Рамил дә бирегә кайткан. Оркестрда тынычлык урнашкан, бар да тәртиптә. Торбада уйнаучы Илдар Гафуров исемле егет:
– «Кыйбла» дигән татар яшьләр клубы бар. Андагылар Казанда узачак «Татар җыры» конкурсына әзерләнәләр. Шәһәрнең сайлау турын узганнар инде. Татар халык җыры «Карурманны» җырлау мәҗбүри шарт икән. Аларга бу җырны дөрес итеп җырларга өйрәтүче кирәк, бармыйсыңмы? – ди.
Шулай дип алып китте бу мине «Кыйблага». Барып кердек, берәүнең җырлавы ишетелә. Ир-атмы, хатын-кызмы икән аңламыйм. Ну, шәп җырлый, малай! Тавыш көчле, милизмнар күп – бормалый, сиксәнгә бормалый. Тавышының тембры да үзенчәлекле булып чыга. Үзен күргәнче үк, тавышына гашыйк булдым мин моның. Ул – Резидә Шәрәфиева булып чыкты…
Тулысынча журналның гыйнвар (№1, 2019) саныннан укый аласыз.
Гөлфия ШӘЙХРАЗИЕВА
ТАМЫР
Тамыр – чәчәк… Тамыр – орлык…
Тамыр – тормыш сулышы. Алга таба →
Авылның әле төшләр күрә-күрә йоклап яткан чагы…
Җәйге төн. Гап-гади авыл күгендә гаҗәеп манзара эленп тора: ай кыерчыгы, галәм бишегенә кыңгыр яткан да, үз кадерен үзе белеп, талгын гына тирбәлә… Йолдызлар чыбылдыгыннан, күренер-күренмәс булып, җиргә таба тылсымлы нур агыла… Төн үзенең өрфия пәрдәсен урман, болын, елга өсләренә җай гына каплаган да галибәнә тантана итә. Биниһая киң галәм кочагында бернинди дә өн, хәрәкәт, тавыш юк шикелле… Алга таба →
* * *
Туган яклар, туып-үскән төбәк,
Аяз көнгә якты караш төбәп, Алга таба →
Сабыр канатларың талганда да
Өметеңне өзмә, и бала. Алга таба →
