«Беркөн килеп, бөркет булыйм, дисәм…»
Беркөн килеп, бөркет булыйм, дисәм,
Таулар икән бездә, аһ, сөзәк…
Кыя-ташлар эзләп китиммени,
Талган канатымны өстерәп?! Алга таба →
Егет юлы
Кайтыр иде егет, юлы урау,
Каршысында текә таулар бар.
Киртә түгел таулар, тау артында
Коралланган көчле яулар бар, Алга таба →
Кайтсам…
Кайтамын да… китә алмый ятам,
Көннәр, төннәр ятам интегеп;
Бураннары чыкса — бишмәтем юк,
Яңгырлары яуса — итегем. Алга таба →
Сарыласы килә сагынып
Ымсындырган яшьлек эзләренә
Урау юллар бармы кайтырга?
Гөлбакчалар үскән яшел илем,
Тукталышың синең кай турда? Алга таба →
Их, матур бу дөнья!
Матур пар дип сокланалар
Без урамнан үткәндә.
Ике матурлык кушыла
Бергә гомер иткәндә. Алга таба →
Тимим күңелемә
Тимим күңелемә, ‒
өзгәләнсен, янсын!
Кеше кайчак үзен
кичерә дә алсын. Алга таба →
«Балачакта бары да ерак була…»
Балачакта бары да ерак була;
Ерак иде басу капкасы;
Әллә кайда иде күрше авыл,
Ничек кенә урап кайтасы! Алга таба →
«Чәчәкләрнең серлелеге…»
Чәчәкләрнең серлелеге
Татлы хуш ис таратса,
Кеше җаны матур була
Өзелеп сөйсә, яратса. Алга таба →
Үз ташлары
Бабасына бик охшаган, диләр,
Кыланышы шуннан киләдер.
Җиткәч менеп түбәсенә тауның,
Масаюы артты бермә-бер. Алга таба →
Моңсыз яши алмам
Төннәр буе моңлы көйләр көйләп
Тал бишекне әнкәм тибрәткән.
Әйтерсең лә моңны аңлаганмын,
Кереп калган нәни йөрәккә. Алга таба →