Авылымда үзем салган йортның
Капка төбен бизи бер агач.
Язлар җитсә, яшеллеккә күмелә,
Көзләр җитсә, кала ялангач. Алга таба →
Кама да ул, Чулман да…
Бигрәк матур чыннан да… Алга таба →
Хакыйкатькә каләм юлын сала,
Шулар сөйли эчке дөньяны.
Күңеле нечкә булган моңсарларга
Гармун көйли йөрәк моңнарын. Алга таба →
Кемнәр элгән — каен ботагында
Зәңгәр ефәк яулык җилферди. Алга таба →
Каз бәбкәсе, нәни чебиләрне
Сөеп үскән авыл кызы без.
Бәбкәләр янында калды күңел,
Калага күчсәк тә үзебез. Алга таба →
Үз сәгатең суккач, китүләр бар,
Ә кайтулар, бәлки, юктыр да.
Күз алдымда бер манзара тора:
Әткәй гәҗит укып утыра. Алга таба →
Татар җыры… Бер юлдашның
Әйткәне искә килә:
– Сезнең җырларны тыңлавы
Авыр бит… җанга тия! Алга таба →
Көләме күзләрем, елыймы –
Дөньяга ышанып караган:
— Син бигрәк бәхетле, – дияләр.
Бәхетем үземә тап-таман. Алга таба →
Бу дөньяда һәр кешенең
Була ди игезәге.
Коеп куйган күчермәсе,
Төстәше, тигезәге. Алга таба →
