Әйе, шундый уен була торган иде. Яшьләр тезелешеп утыралар. Иң читтәгесе күршесенең колагына нинди дә булса сүз пышылдый. Анысы сүзне үзе ишеткәнчә күршесенә җиткерә. Менә шулай сүз төрле ишетелештә һәм тапшырылышта рәтнең икенче очына җитә. Әйтик, «аю»ны бозык телефон «куян»га әйләндерә икән, бернинди дә зыян юк, тәгәрәшеп көлер өчен сәбәп кенә. Алга таба →
Ялгыштым шул, ялгыштым – нигә эндәштем соң? Мин күпме алсам да, барыбер түгелме аларга, минеке аларга, аларныкы миңа булмый бит! Ычкындырдым шул ун меңнән артык алачакмын дип, чүпрәккә төшкән ут кебек кабындылар да киттеләр. Кайдан барысы бергә туры килгәннәр, сөйләшеп куйганнар, диярсең! Камилемнең мутон тун бүләк иткәнен дә белгәннәр, юбилеемның түрендә утырмадылар да соң. Алга таба →
– Әзерләнеп тор, Тимерҗан, әбәдтән соң гәзиттән хәбәрче килә. Сораганнарына матур гына итеп җавап бирерсең, – бригадир трактор астында чокынган алдынгы механизаторның ярар дигәнен көтеп тормады, башкаларны кисәтергә ашыкты. Алга таба →
Галәветдиннең бармагы сынды. Шап кына иткән иде, шырт итте. Уң кулының урта бармагы, иң кирәклесе. Механизатор өчен аеруча…
Хастаханәдә бармакны кысып бәйләделәр, эштән азат итеп, язу бирделәр. Алга таба →
Директор Кәримовка кердем.
– Егерме биш ел шушында сүз китерми эшләдем, соңгы үтенечемне кире какмагыз инде, – дим.
– Сөйләп җибәр, – ди директор.
– Эштән китәсе иде.
– Ошамыймыни? Алга таба →
И үзгәрде бу ир-ат заты, и мәзәкләнде. Сизәсезме шуны, җаный-ахирәткәйләр? Менә соңгы вакытта сезнең игътибар иткәнегез бармы, ике хатын-кыз очрашса кемне, нәрсәне сөйли? Ир-ат сөйли алар. Ә биш хатын очрашса ни сөйлиләр икән дисезме? Биш хатын очрашса да, ун хатын очрашса да әнә шул ир-ат сөйли инде алар. Мактасалар да, хурласалар да, тиргәсәләр дә, хупласалар да менә шул ир-ат инде телләрендә.
Ә менә бик акыллы булгач, әйтегез әле миңа, ике ир-ат очрашса кемне сөйли икән? Алга таба →
Нәҗип белән Гөлсинә турында авыл халкы, яңа елга өйләнешәләр икән, дип сөйләгән иде. Булмады. Салкын январь да узып китте, җилле февраль дә, тамчылы март та, шаулы апрель дә, чәчәкле май да узып китте. Инде көтеп-көтеп тә, мәктәп елларыннан бирле бер-беренә гашыйк кыз белән егетне башлы-күзле итә алмагач, яшьләрнең кавышуын сабан туена күчерде халык. Алга таба →
– Ял йортына барам дисеңме, Сабира? Бар, бар. Җибәргәндә бар, кусалар кайт. Үзеңнең барганың булдымы, дисеңме? Булды, нишләп булмасын. Эшләмәгән нәрсәм калмады минем. Алга таба →
Сәкинә күпне күрүче, күпне белүче, тагын да күбрәк белергә теләүче, лыгырдавык хатын. Авыл яңалыкларын гына түгел, Америка, Африка яңалыкларын да аннан гына сора инде. Аны идарә, кибет, почта тирәсендә еш күрергә була. Быелгы елда кем өйләнәчәк, кемгә өйләнәчәк, кайсы гаиләдә бәби көтәләр, кемнәр ничек яши, кемнәр ялга кайсы якларга китәргә җыена – Сәкинә барын да белә.«Справочный бюро» дип кушамат та кушканнар үзенә. Ул моңа үпкәләми, киресенчә,горурлана булса кирәк. Көнбагыш янчыгы тотып, көнозын урамда атынып йөри. Көннәрдән бер көнре ул авыл идарәсенең кабул итү бүлмәсендә таптанып торганда, рәис янына Газинур бабай килеп керде. Бабай белән авыл рәисенең сөйләшкән сүзләре Сәкинәгә аермачык диярлек ишетелеп торды. Сүз аерылышу турында бара иде ахры. Рәиснең : Алга таба →
Ул ел бигрәкләр дә коры килде шул. Язгы кар эреп беткәннән соң, җир өстенә бер генә тамчы да яңгыр төшкәне булмады бит. Үләннәр дә, маллар да, инде кешеләрне әйтеп тә торасы юк, дымга, суга сусауның ар ягына чыктылар. Һаваның бөркүлеге хәтта мич авызындагы эсселек белән чагыштырырлык дәрәҗәгә җитте. Инде вак-төяк күлләр, елгалар да корып бетте. Алар гына нәрсә, авыллардагы коеларның да күбесе сусыз калды. Алга таба →
