Киңәш сорыйлар аны! (Монолог)
– Әй, җәмәгать, шушы Сәмигулла күршенең телен кисеп кенә атасы иде! Күпме канымны эчте, чәчләремне агартты ул минем! Барысы да өйләнгән көннән башланды. Алга таба →
Шарт куеп кына
Галия үз гомерендә хастаханә юлын таптады. Чирләре дә күп иде инде аның. Үзе әйтмешли, төрле чәчәктән җыйналган букет төсле… Алга таба →
«Булды, булды» (Әфлән абзый турында хикәяләр)
Әфләтүн исемле ул. Кыска гәүдәле. Исеме җисеменә туры килсен, дипме, авыл халкы аны Әфлән дип атый. Җор сүзле. Авылдашлар теле белән әйткәндә, энәдән дөя ясый. Алга таба →
Башыңа төшсә
Соң булса да уң булсын дигәндәй, утызга җитеп килгәндә, ниһаять, фатир алуга ирештек. Көттереп кенә булса да, безнең өчен дә бер күк капусы ачылыр икән! Ничек шатланганымны сөйләп аңлату мөмкин түгел. Моны минем сыман биш ел кешеләрдә фатирда торган һәм гомерендә беренче тапкыр квартира алган кеше генә аңласа аңлар. Ул бүлмәләрнең яктылыгы! Ул кухнясы!.. Күңел ышанмый. Боларның барысы да безнеке микән, дип уйлап куясың. Алга таба →
Ашыгудан ни файда?
Ай-һай тиз дә үтте соң бу җәйге каникул! Әле кайчан гына тышына «Ну, погоди!» төшерелгән капчыкны асып авылга кайткан идем. Инде менә шушы капчыкны асып китеп тә барам, һәр елны каникулны авылда үткәрәм. Әби янында. Әби әйбәт минем. Бая да ул: «И улым, стансага кадәр дистә чакрымнан да күбрәк, шәй. Бара-бара арырсың инде», — дип калды. «Арымам әле», — дигән идем дә, арымассың, көчкә атлыйм.
«Зөлфиякәй аппагым!» (Сатирик кыйсса)
— Зинһар! — дип башлады ул сүзен. — Кызыгызны моннан алып китегез әле! Алга таба →
Олы хафа
Бибинур карчыкның иртәдән бирле кымтырыклап, борчып торган күңел сызлануы төш вакытлары җиткәч тә басылмады. Киресенчә, йөрәк тирәсендә ниндидер корт-мазар, бөҗәк йөргәндәй, үзен сиздереп торды. Үзенең җир төсенә кереп каралган, авылдагы бай хуҗалыкларның тавык кетәклегенә охшаган өеннән, сәгате-минуты саен чыгып, үзе әйтмешли, кулга тотып, борын өстенә куймыйча берни дә күрмәгән күзен төбәп, авылның иң очында урнашкан зират буендагы юлны күзәтте. «Күренми бит, киребеткән җан! Картаеп, олыгаеп беткәч… Инде акыл керергә вакыт бит инде!» – дип сукранды карчык һәр чыккан саен. Алга таба →
Көрәп алабыз
Авылда яшәүче берәүгә яшь чагында бергә уйнап үскән дусты шәһәрдән кунакка кайткан, ди. Алга таба →
А-ля-Шэр туны
Яшьләрне үлеп яратам мин. Чалбар кигән кыз-кыркыннан, биленә кадәр сакал үстергән егет-җиләннән көлеп йөрүче катып калган ата-аналарны җенем сөйми. Алга таба →
Яшь үгез
Бу арада Галиморзаның яшь үгезе мөгрәп теңкәгә тия башлады. Әллә тамагы туймый микән, дип хуҗасы аңа печәнен дә күбрәк салды, асты каты түгел микән, дип саламны да мулрак җәйде. Тик койма буенда карт үгез Бохар җирне тырмый-тырмый кычкырып йөри башлагач кына шомлана калды. Алга таба →